« Πραγμάτων ἐπιδρομαί… τά τῶν φίλων ἄπιστα, τά τῆς Ἐκκλησίας ἀποίμαντα.

            Ἐρρεῖ τά καλά, γυμνά τά κακά. Ὁ πλοῦς ὲν νυκτί πυρσός οὐδαμοῦ.

            Χριστός καθεύδει, τί χρεῖ παθεῖν;…». ( Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος).

Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ὕστερα ἀπό πολλές προπαρεσκευαστικές διεργασίες, οἱ ὁποῖες κράτησαν δεκαετίες, εὐδόκησε νά ἐνημερώσει τό ὀρθόδοξο ποίμνιό του, ὅτι ἡ μέλλουσα Πανορθόδοξος Σύνοδος πρόκειται νά συνέλθει εἰς τό Κολυμβάριον Χανίων Κρήτης, τήν ἑορτή τῆς  Πεντηκοστῆς στίς 19-6-2016, μέ το παλαιό ἑορτολόγιο στίς 6-6-2016.

Γύρω ἀπό αὐτό τό τόσο σπουδαῖο θέμα, παρατηροῦμε ὅτι ἐπικρατει μία σύγχυσις, μία συγκάλυψη καί μία ἔλλειψη  ὑπεύθυνης ἐνημερώσεως ἀπό πλευρᾶς τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας. Ἀκόμη καί τά προσυνοδικά κείμενα αὐτά παραπέμφθηκαν στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, ἐν ἀγνοίᾳ τῶν Ἱεραχῶν’’. (Μητρ. Ναυπάκτου π. Ἱερόθεος), πόσο μᾶλλον κρατοῦν σέ ἄγνοια ἐμᾶς τό μικρό καί ἀποίμαντο ποίμνιο! Γιατί;

Ἡ μόνη ὑπεύθυνη ἐκκλησιαστική ἐνημέρωσι τοῦ λαοῦ ἔγινε ἀπό τήν πολύ σπουδαῖα ἡμερίδα πού διοργάνωσε ἡ ῾Ιερά Μητρόπολις Πειραιῶς, χάριν στόν θαρραλέο Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ. Ὁμίλησαν τέσσαρες Ἀρχιερεῖς καί πολύ σημαντικά πρόσωπα ἀπό τόν θεολογικό χῶρο καί τήν  ἄτυπη Σύναξη κληρικῶν καί μοναχῶν.

Συμβάλλοντες, λοιπόν καί ἐμεῖς, ὡς Ἁγιορεῖτες Πατέρες καί Μοναχοί καί ὡς ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας πρός αὐτόν τόν σκοπό τῆς πνευματικῆς ἀφυπνήσεως καί ἐνισχύσεως τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος τοῦ πιστοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἑπιθυμοῦμε νά καταθέσουμε καί δημοσίως τήν ἰδικήν μας μαρτυρία.

Ἀπευθυνόμεθα μέ πνεῦμα ἀγάπης ἀλλά καί εὐθύτητος, πρωτίστως πρός τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον μας, τούς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐλλαδικῆς Ἐκκλησίας καθώς καί πρός τήν θεσμικήν ἀρχήν τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν τόπου, τήν Ἱερά Κοινότητα, τούς Ἁγίους Καθηγουμένους καί Ἀντιπροσώπους τῶν Ἱερῶν ἡμῶν Μονῶν.

Ὅπως γνωρίζουμε πολύ καλά ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία, ἡ σύγκλυση μιᾶς Συνόδου ἀφορᾶ πρωτίστως στήν θέσπισιν καί τήν στερέωσιν τῶν  Δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας, καί τήν ὁριοθέτησίν της ἀπό τήν αἵρεσιν. Δηλαδή ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ ὡς καθῆκον της, ἐκ τῶν οὐκ ἄνευ, τήν καταπολέμησιν κάθε αἱρέσεως καί τήν ὀρθοτόμησιν τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας. Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης τόν ὁποῖον ὅλοι σας τιμᾶτε ὡς μέγα Διδάσκαλο καί πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, σαφῶς τονίζει ‘’ τό νά εἶναι πάντα τά ἐκτιθέμενα παρ᾿ αὐτῶν δόγματα καί οἱ κανόνες ὀρθόδοξα εὐσεβῆ καί σύμφωνα ταῖς θείαις Γραφαῖς, ἤ ταῖς προλαβούσαις Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις’’..

Ὅλοι, ἐμεῖς, λοιπόν οἱ Ἁγιορεῖτες μοναχοί καί πατέρες, ἀλλά καί ὅλος ὁ ὀρθόδοξος πιστός λαός, ἐπιθυμοῦμε, προσδοκοῦμε καί προσευχώμεθα σέ αὐτή τήν Σύνοδο:

            1ον. Νά ἐπικυρωθοῦν ὄλες οἱ προηγούμενες ὀρθόδοξες Σύνοδοι, καί κυρίως νά ἀναγνωριστεῖ ὡς 8η ἡ τοῦ Μεγάλου Φωτίου, καί ὡς 9η  ἡ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πού καταδικάζουν τήν αἴρεση τοῦ παπισμοῦ.

            2ο ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΙ ΤΟΥ ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.

             3ον  Νά ἀποσυρθεῖ ἡ Ὁρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπό τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν «Ἐκκλησιῶν» ἤ μάλλον Θεοστυγῶν αἰρέσεων, μέ δήλωση μάλιστα, πώς ἡ  Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι μόνον ἡ Ὀρθόδοξη, καί ὅτι δέν δύναται νά ὑπάρξει διάλογος, παρά μόνο κατήχηση καί ἐπιστροφή στούς Κόλπους τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας.

              Ἐάν οὕτως πράξετε ἅγιοι Ἀρχιερεῖς τότε, ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ θά ἐφρανθοῦν, ἄγγελοι καί ἄνθρωποι πνευματικῶς θά πανηγυρίσωμεν. Τά ὀνόματά σας θά γραφοῦν ἐν βίβλῳ ζωῆς καί τότε ὄντως θά εἶσθε «καί τρόπων μέτοχοι καί θρόνων διάδοχοι» τῶν ἁγίων Πατέρων. Μείνατε σταθεροί, σταθεῖτε ἀντάξιοι τῆς ἱστορίας καί τῆς Ὰρχιερωσύνης σας, μέ τήν ὁποίαν σᾶς ἐτίμησε ἡ Ἐκκλησία.

Ἐπειδή, ὅμως, σέ πολλούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀσχολοῦνται καί παρακολουθοῦν μέ ἀγωνία τήν ἐξέλιξιν τῶν  θεμάτων πίστεως καί τοῦ οἰκουμενισμοῦ ὑπάρχει ἕνας φόβος, μιά ἀνησυχία καί μιά ἄσχημη προαίσθησις διά τήν τελικήν ἀπόφασιν τῆς Συνόδου, τά ὁποῖα, βέβαια ὅλα αὐτά ὀφείλονται ἐν πολλοῖς καί κυρίως ἀπό τήν οἰκουμενιστικήν στάσιν κάποιων ἱεραρχῶν, καί πολλῶν ἄλλων ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι δέν ἀσχολοῦνται οὔτε ἐνδιαφέρονται γιά θέματα πίστεως, πλήν ἐλαχίστων φωτεινῶν ἐξαιρέσεων, ἀλλά ἀσχολοῦνται μόνο μέ τά ’’πνευματικά’’ καί καταδαπανῶνται περισσότερο μέ τά συσσίτια, ὡσάν τά θέματα τῆς πίστεως καί ἡ δογματική διδασκαλία τοῦ λαοῦ νά μήν εἶναι στά ποιμαντικά καθηκοντά τους! Ὅλα αὐτα μᾶς προβληματίζουν πολύ καί θέλουμε πολύ νά σᾶς παρακαλέσουμε, μέ πόνο ψυχῆς καί συνοχή καρδίας, νά ἀνοίξετε τά ὦτα τῆς καρδίας σας καί μέ ποιμαντική εὐθύνη ἄς λάβετε ὑπ᾿ ὄψιν σας ὅλα αὐτά τά ὁποῖα θά καταθέσουμε ἐνώπιόν σας, μέ φόβον Θεοῦ.

Ἤδη, ὅπως καί ἐσεῖς  θά γνωρίζετε καί ὅπως ἔχει καταδειχθεῖ μέ πολλά θεολογικά τεκμήρια, ἀπό πολλούς ἱεράρχες καί θεολόγους τόσο τῆς Ἑλλάδος ὅσο καί τῶν ἄλλων ὀρθοδόξων χωρῶν, ἡ μελετωμένη Σύνοδος δυστυχῶς ἔχει ἔλλειμα ὀρθοδοξίας. Ἔχει ἐπισημανθεῖ ὁ ἀντορθόδοξος, ἀντισυνοδικός καί ἀντικανονικός χαρακτήρας της, τά ὁποῖα δέν εἶναι τοῦ παρόντος νά ἀναπτύξουμε καί ἐμεῖς, κάτι τό ὁποῖο ἔχει γίνει, δόξα τῷ Θεῷ, ἀπό τήν προαναφερθείσα θεολογική ἡμερίδα, καί μάλιστα καί ἀπό Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας. Τά κείμενα τῆς Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (Σαμπεζύ-Γενεύη, 10-17 Ὀκτωβρίου 2015, δέν μιλοῦν ἁπλά καί ξεκάθαρα γιά νά καταλάβει καί ὁ ἁπλός λαός καί νά ἐνημερωθεῖ περί τίνος πρόκειται νά συνέλθει ἡ Σύνοδος, ἀλλά μᾶλλον δημιουργοῦν σύγχυσιν καί ζάλην καί παραπλανοῦν τόν λαόν. Εἰς τά προσυνοδικά κείμενά σας,  ἀποφεύγετε συστηματικά δύο λέξεις: Δόγμα καί Αἵρεσις.

Ἐμεῖς ὅμως ὡς Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατρᾶσι καί θέλοντας νά συνεχίσουμε τήν διαχρονική ἁγιορειτική παράδοσι, κατά τήν ὁποίαν πάντοτε τό Ἅγιον Ὄρος ἦταν θεματοφύλακας τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καί οἱ ἅγιοι Ὁσιομάρτυρες σφράγισαν μέ τό αἷμα τους τήν ὀρδόδοξον πίστιν μας, ὀφείλουμε, λοιπόν, νά σᾶς προετοιμάσουμε καί σᾶς ἐπιστήσουμε τήν προσοχή σας:

Α)  Ὅσοι ἐκ τῶν Ἀρχιερέων στήν Πανορθόδοξον Σύνοδον πού ἑτοιμάζετε, ἀντί νά καταδικάσετε τήν Παναίρεσιν τοῦ Διαχριστιανικοῦ καί Διαθρησκευτικοῦ Συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὑποκύψετε σέ ἄνωθεν ἐντολές καί  προδώστε τήν ὀρδόδοξον πίστιν καί διά τῆς ὑπογραφῆς σας ἀναγνωρίσετε τά ἤδη ‘’προαποφασισμένα’’, ὅπως φαίνεται οἰκουμενιστικά κείμενα,  τότε νομιμοποιεῖτε  τήν ἐωσφορική καί δυσώδη παναίρεσιν τοῦ Διαχριστιανικοῦ, καί Διαθρησκευτικοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.  Προσδίδοντες κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπον ἐκκλησιαστικότητα στούς αἱρετικούς, τόν Πάπα, τούς παπικούς καθώς καί στήν πανσπερμία ὅλων τῶν δαιμονοκινήτων συναγωγῶν τῶν Προτεσταντῶν, τῶν Ἀγγλικανῶν κ.ἄ. τίς ἀναγνωρίζετε ἤδη ὡς κανονικές Ἐκκλησίες. Ἐπίσης μέ τήν ἀποδοχή, τοῦ ‘’βαπτίσματος, τῆς ἱερωσύνης καί τῶν μυστηρίων τους’’, ἐπικυρώνετε καί ὅλα τά ἀντορθόδοξα κείμενα τοῦ Π.Σ.Ε. γιά  τά ὁποῖα ἤδη ἔχετε γνῶσιν.

Ἄρα, μέ λίγα λόγια ἔχετε σκοπό διά τῆς Συνόδου αὐτῆς νά ὑπογράψετε τήν πολυπόθητη γιά ἐσᾶς « ἕνωσι» μέ τον Πάπα καί νά ὑποτάξετε τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία στό ἅρμα τῆς Πανθρησκείας μέ τελικό στόχο τήν προσκύνησιν τοῦ Ἀντιχρίστου, πού θά ζητήσει νά προσκυνηθεῖ ὡς Θεός, «τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐστώς ἐν τόπῳ ἁγίῳ», ὅπως μᾶς προειδοποίησε ὁ Κύριος.

Μέ τό νά ἀναγνωρίσετε, λοιπόν ὅτι οἱ αἱρετικές αὐτές ὁμάδες  εἶναι ἀδελφές Ἐκκλησίες δέν πιστεύτε οὔτε ἀνήκετε πλέον στήν  Μίαν καί Μοναδική Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, διότι ἐξισώνετε ἐκκλησιολογικῶς τήν Μίαν, Ἁγίαν , Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μέ τήν αἵρεσιν τοῦ Παπισμοῦ καί μέ ὅλες τίς ἄλλες δαιμονοκίνητες προτεσταντικές καί Ἀγγλικανικές ὁμάδες. Ἔχετε σχίσει, λοιπόν τόν ἄρραφο χιτῶνα τοῦ Κυρίου, ἔχετε ἀτιμάσει τήν πανάσπηλον παναμώμητον Νύμφην τοῦ Χριστοῦ, τήν ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ.  Ἐάν ὄντως οὕτως ἐξελιχθοῦν τά πράγματα, τότε θά  δημιουργήσετε σχῖσμα στήν Ἐκκλησία. Τότε ἄς γνωρίζετε, ὅτι ἔχετε αὐτοκαθαιρεθεῖ καί αὐτοαφορισθεῖ καί ἔχετε ἐκπέσει τῆς Ἀρχιερωσύνης σας.

       « Εἴ τις ἀκοινωνήτῳ κἄν έν οἰκῳ συνεύξηται, οὗτος ἀφοριζέσθω» (Κανών Ιʹ, Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων).

        Ἐπίσης, « Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, ΜΟΜΟΝ, ἀφοριζέσθω, εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς κληρικοῖς, ἐνεργῆσαι τι, καθαιρείσθω». (Κανών ΜΕʹ, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων).

Μόνον ἀπ᾿ αὐτούς τού Κανόνες ἄς ἀναλογισθεῖ κάθε χριστιανός ὀρθόδοξος πόσες φορές εἶναι καθῃρημένοι οἱ οἰκουμενιστές, πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοί καί λαϊκοί. Οἱ Ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν οἰκουμενικό, διαχρονικό καί αἰώνιον κῦρος καί ἰσχύν καί οὐδεμία Σύνοδος, οὐδείς πατριάρχης καί ἐπίσκοπος δύναται νά τούς ἀκυρώσει.

Μία τοιαύτη, Σύνοδος, ἡ ὁποία παρέχει ἐκκλησιαστικότητα στούς αἱρετικούς, νομιμοποίησι τῶν αἱρέσεων καί μάλιστα ἀπό Πανορθόδοξο Σύνοδον, ἀκυρώνει τό Σύμβολον τῆς Πίστεως καί γκρεμίζει ὅλη τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία καί τό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας. Τοιουτοτρόπως μία τοιαύτη Σύνοδος, παύει νά εἶναι Σύνοδος καί ἀποβαίνει ληστρική, αἱρετική καί ψευτοσύνοδος. Ὅσοι τήν ὑπογράψουν καί ὅσοι τήν ἀποδεχθοῦν θά καταδικαστοῦν ὡς οἱ μεγαλύτεροι αἱρετικοί ὅλων τῶν αἰώνων. Ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆ φοβερᾷ ἐκείνῃ τῆς Κρίσεως, ἡ ἐκπτωσίς τους θά εἶναι πιό φοβερή καί ἀπό τήν πτῶσιν τοῦ Ἰούδα, τοῦ Ἀρείου καί τοῦ Πάπα, διότι αὐτοί δέν γνώριζαν καλά ποῖον ἐσταύρωναν. Οἱ σημερινοί Οἰκουμενιστές καί κυρίως οἱ ἀρχηγοί γνωρίζουν ποῖον Κύριον σταυρώνουν. Σταυρώνουν τόν ΚΥΡΙΟΝ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ, ὕστερα ἀπό 2.000 χρόνια χριστιανισμοῦ.

Β). Ὡς ἐκ τούτου, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι καί ἐμεῖς νά ἐφαρμώσουμε τούς Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν γνωστόν  ΙΕʹ κανόνα τῆς Αʹ καί Βʹ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, σύμφωνα μέ τόν ὁποίον ὀφείλουμε νά κάνωμεν διακοπή τῆς μνημονεύσεως ὅλων τῶν αἱρετικῶν λατινοφρόνων- οἰκουμενιστῶν.  Θά διακόψουμε τήν διαμνημόνευσιν τοῦ ὀνόματος ἀπό τήν προσκομιδή καί ἅγιον δισκάριον, πού συμβολίζει τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὅλων τῶν Ἐπισκόπων, κληρικῶν καί λαϊκῶν πού θά ὑπογράψουν αὐτήν τήν αἱρετικήν Σύνοδον καθώς καί ὅλων ὅσοι συμφωνοῦν μαζί τους καί θά τούς ἀκολουθήσουν στήν αἵρεσιν.Μέ ὅλους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι καθίστανται πλέον αἱρετικοί διά τήν Ἐκκλησίαν δέν ἠμποροῦμεν νά ἔχουμε καμμία ἐκκλησιαστική κοινωνία, ἕως ὅτου δημοσίως μετανοήσουν καί ἀποκυρήξουν τήν αἵρεσιν τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί πράξουν ὅσα ὁρίσει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησια διά Συνόδου.

Πρός τήν Ἱεράν Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τούς Ἁγίους Καθηγουμένους μέ ὅλον τόν σεβασμόν καί τήν ἀγάπη μας, ἐπιθυμοῦμε νά σᾶς καταστήσωμεν κοινωνούς ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνωτέρω θεμάτων καί νά σᾶς ὑπενθυμήσουμε κάτι τό ὁποῖον, ἦταν μία ζωντανή παράδοσις ὀρθοδόξου μαρτυρίας στόν ἱερόν ἡμῶν τόπον μέχρι καί τό 1974.

Ἅγιοι Καθηγούμενοι, οἱ περισσότεροι ἀπό ἐσᾶς, ὅταν ἤλθατε ἐκ τοῦ κόσμου διά νά ἐπανδρώσετε μέ τίς ἱερές Συνοδίες σας τίς Ἱερές Μονές τοῦ Ἄθωνος, λόγῳ λειψανδρείας, εἴχατε γνωρίσει τότε στό παλαιό Ἅγιον Ὄρος μιά πνευματική παρακαταθήκη. Αὐτή ἦταν ἡ διακοπή τῆς μνημονεύσεως τοῦ όνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου λόγῳ τῆς καινοτομίας τῆς ἁλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου κατ᾿ αρχάς τό (1924) καί κατόπιν λόγῳ τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων τοῦ  Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, τῆς συναντήσεως του μέ τόν Παπα στά Ἱεροσόλυμα τό (1964) καί στήν συνέχεια τήν ἀνορθόδοξη καί αἱρετική ἄρσιν τῶν Ἀναθεμάτων, ὅπως παραπλανητικῶς μεταφράστηκε στά ἑλληνικά, ἐνῶ στήν οὐσία γιά τήν Δύσι ἦταν ἄρσις τῆς ἀκοινωνησίας. Σᾶς εἶναι γνωστόν βέβαια, ὅτι ἕνας ἀπό τούς σύγχρονους ἁγίους μας καί ὁ πιό θεολογικά κατῃρτησμένος καί καθηγητής τῆς Δογματικῆς ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς (+1978), ἔχει γράψει ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ὄχι ἁπλά αἵρεσις ἀλλά ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ.

Γιά αὐτήν τήν δια-κοινωνία, intercommunio, ὅπως μεταφράστηκε σέ ὅλες τίς γλῶσσες τοῦ κόσμου ἐκτός ἀπό τά ἑλληνικά, τυχαῖο; Λοιπόν ἡ ‘’ διακοινωνία μέ τούς αἱρετικούς στά ἅγια μυστήρια, μᾶς γράφει, ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος, ἰδιαιτέρως στήν θεία Εὐχαριστία, εἶναι ἡ πλέον ἀναίσχυντη προδοσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα’’. Λόγῳ αὐτῆς τῆς ἀναισχύντου προδοσίας, οἱ παλαιοί ἁγιορεῖτες Πατέρες, οἱ προκάτοχοί σας εἶχαν διακόψει τό μνημόσυνον τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα. Ἐσεῖς Ἅγιοι Καθηγούμενοι ἐπανδρώνοντας τίς Ἱερές Μονές, ἐπαναφέρατε τό μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχη καίτοι δέν ἄλλαξαν τίποτε πρός τό καλλύτερον, οὔτε ὁ πρώην Πατριάρχης Δημήτριος οὔτε ὁ νῦν Πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Τότε, οἱ παλαιοί ἁγιορεῖτες, ὅταν ἀνέλαβε ὁ ταπεινός ἀλλά καί δυστυχῶς χειραγωγούμενος Πατριάρχης Δημήτριος, ἐνῶ στήν ἀρχή οἱ ἁγιορεῖτες εἶχαν χρηστές ἐλπίδες, ὅταν ἄκουσαν ὅμως, ὅτι θά ἀκολουθήσει ἀπαραλλάκτως τήν γραμμή τοῦ μεγάλου προκατόχου Ἀθηναγόρα, τότε ὅλοι σχεδόν οἱ Ἁγιορεῖτες Μοναστηριακοί καί Κελλιῶτες ἐπανέλαβαν ὅτι  θά συνεχίσουν τήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου. Σεβόμενη ἡ Ἱερά Κοινότης τό ἁγιορείτικο καί ὀρθόδοξο αὐτό φρόνημα σέ ἔκτατη Διπλή Ἱερά Σύναξι ἀποφάσισε σχετικῶς μέ τό θέμα:

       ‘’ Ἐπαφίεται εἰς τήν συνείδησιν ἑκάστης Μονῆς (καί Μοναχοῦ), ἡ διαμνημόνευσις τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου’’. (ΝΒʹ Συνεδρία ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως, 13 Νοεμβρίου 1971).

Χάριν τῆς ἱστορίας, τήν ὁποίαν σήμερα πολλοί λίγοι ἁγιορεῖτες γνωρίζουν, διότι δέν ἔχουν εὐλογία νά ἀσχολοῦνται μέ θέματα πίστεως καί παραδόσεως, ἀναφέρουμε λίγα ἱστορικά στοιχεῖα-ντοκουμέντα.

Ἡ Ἱ. Μ. Καρακάλλου ἐπί Ἡγουμενίας τοῦ Γέροντος Παύλου, στίς 21.9.1972 ἀπήντησε στήν Ἐγκύκλιο τῆς Ἱ. Κοινότητος ὡς ἑξῆς:

 «Ἡ καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερά Μονή ὑπό στοιχ. ΙΔʹ ἐν τῇ σημερινῇ Συνάξει  21.9.1972 ἐξήτασε καί αὖθις τό ἐπίμαχον θέμα τοῦ μνημονεύματος, καί παρ᾽ ὅλον τόν σεβασμόν καί τά ὡραῖα λόγια τοῦ ἁγίου προέδρου, ἅτινα ἐμελετήσαμεν μετά προσοχῆς ἐν τῇ ἐγκυκλίῳ του… ἤχθη εἰς τήν ἀπόφασιν νά πληροφορήσῃ ὑμᾶς, τήν ὑμετέραν Σεβασμιότητα, γραπτῶς τά κάτωθι, ἐν σχέσει μέ τό σοβαρόν ἐκκλησιαστικόν θέμα.

Ἐπιθυμοῦμε νά ἐπαναλάβωμεν τήν ἐν πεποιθήσει καί ἀμετάθετον ἀπόφασιν ἡμῶν περί συνεχίσεως τῆς διακοπῆς τοῦ Πατριαρχικοῦ Μνημοσύνου εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας, ἐφ᾽ ὅσον ὁ νέος Οἰκουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος ὁ Αʹ θά συνεχίσῃ τήν τηρουμένην ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Γραμμῆς, τήν ὁποίαν εἶχε χαράξει ὁ Ἀθηναγόρας. Ἡμεῖς οἱ Ἁγιορεῖται ἐνομίζομεν ὅτι θά ἠκολούθῃ αὐστηρά συντηρητική γραμμήν ἀντίθετον ἀπό ἐκείνην τοῦ Ἀθηναγόρα. Ἑπομένως ἔργον τοῦ νέου Πατριάρχου εἶναι ἡ ἐπί 24 ἔτη χαραχθεῖσα γραμμή τῆς συνεργασίας μετά τοῦ ἀμετανοήτου πάπα Παύλου διά τήν ἕνωσιν τῶν᾿Εκκλησιῶν. Συνεπῶς ἡ καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερά Μονή τοῦ Καρακάλλου ἐπανέρχεται καί αὖθις εἰς τήν παλαιάν ἀπόφασιν τῆς Ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως, ἥτις λέγει καί ἀποφασίζει σύν τοῖς ἄλλοις, ὅτι ἐπαφίεται εἰς τήν συνείδησιν ἑκάστης Μονῆς ἡ διαμνημόνευσις τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἱκουμενικοῦ Πατριάρχου, διότι δέν δυνάμεθα νά καταπατήσωμεν τούς Ἱερούς Κανόνας, οὕς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐλάλησεν εἰς αὐτούς παρά τοῖς Ἱ. Συνόδοις. Θά πειθώμεθα εἰς τόν νέον Πατριάρχην, ὅταν διαπιστώσωμεν ὅτι οὗτος θά ἀναθεωρήσῃ τάς αἱρετικάς ὁμολογίας τοῦ προκατόχου του καί δέν θά συνεχίσῃ τήν φιλοπαπικήν γραμμήν».

Oἱ παλαιοί Ἁγιορεῖτες πίστευαν ὅτι εἶχε αἱρετικά φρονήματα ὁ Ἀθηναγόρας. Οἱ Ἁγιορεῖτες κόβουν τό μνημόσυνο γιά λόγους αἱρέσεως καί ὄχι ἐπειδή δέν σέβονται καί δέν ἀναγνωρίζουν, τόσο τό Σεπτόν Πατριαρχεῖον μας, ὅσο καί τό πρόσωπο τοῦ ἑκάστοτε Πατριάρχη, διότι αὐτοί γνωρίζουν καλύτερα ἀπό κάθε ἄλλον καί τήν κατά Χριστόν ὑπα-κοή πρός τούς Προεστῶτας, καθότι παιδιόθεν σηκώνουν τόν ζυγόν τῆς ὑπακοῆς, ἀλλά γνωρίζουν ἐξίσου καί νά φυλάττουν καί τήν ἀκρίβειαν τῆς πίστεως, ὅταν ὑπάρχει αἵρεσις.

 

Ἡ Ἱ.Μ. Ἁγίου Παύλου ἐπί Ἡγουμενίας τοῦ Γέροντος Ἀνδρέα, ἀπήντησε ὡσαύτως:  «…ἡ ἀπόφασις ἡμῶν εἶναι ὅτι δέν δυνάμεθα νά προχωρήσωμεν εἰς συζήτησιν παρά μόνον ἐφ᾽ ὅσον δηλωθῇ ὑπό τῆς Α. Παναγιότητος διά τοῦ τύπου ὅτι δέν θά ἀκολουθήσῃ τήν πορείαν τοῦ προκατόχου Αὐτοῦ».

 

 Ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς π. Ἀνδρέας ἀπήντησε ἐπίσης πρός τήν Ἱ.Κοινότητα:  «Λόγοι ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως δέν μοῦ ἐπιτρέπουν νά ἐπαναλάβω τό μνημόσυνον, διότι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἶναι νεωτεριστής, βαδίζει τά ἴχνη τοῦ Οἰκουμενιστοῦ Ἀθηναγόρου, τοῦ ὁποίου τάς ἀπόψεις καί τά αἱρετικά φρονήματα δέν κατεδίκασεν». (βλ. Ο.Τ.α.φ 213 , 1-7-1974).

 

Καί πρός τόν πολιτικόν Διοικητήν τοῦ Α.Ο. ἔγραφε :  «…Σᾶς ἐκτιμῶ ὡς πρόσωπον. Δέν δύναμαι ὅμως νά παραβιάσω τήν συνείδησίν μου εἰς τά ζητήματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Δι᾿αὐτό καί δι᾿ ὑστάτην φοράν, δηλῶ, ὅτι δέν πρόκειται νά μνημονεύσω τό ὄνομα τοῦ Πατριάρχου, ἐφ ὅσον οὗτος πορεύεται μακράν τῶν σεπτῶν παραδόσεων τῆς Ὀρθοδοξίας καί δέν καταδικάζει ἔργῳ καί λόγῳ τόν Οἰκουμενισμόν τοῦ Ἀθηναγόρου. Δέν ἔχουν δέ δικαίωμα νά μέ βιάσουν ἐπ᾽ αὐτοῦ οὔτε ὁ Πατριάρχης, οὔτε ἡ Πολιτεία. Σεῖς δέ ἔχετε ὑποχρέωσιν νά εἰσηγηθῆτε εἰς τούς ἁρμοδίους, ὅτι πρέπει νά σεβασθοῦν τά ἐπί τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος θεμελιωμένα προνόμια καί τό Αὐτοδιοίκητον τοῦ Ἁγίου Ὄρους».(βλ. ὡς, ἄ. Ο.Τ. 213, 1-7-1974).

 

Τελικῶς καί αὐτός ἐξαναγκάσθηκε εἰς παραίτησιν καί ἀπῆλθε πρός ΄΄ἡσυχίαν΄΄στόν ἀμπελῶνα τῆς Μονῆς στόν Μονοξυλίτη, ὅπου ὅμως ἐκεῖ ἠξιώθη νά ἰδεῖ καί τήν Κυρίαν Θεοτόκον στά βραχάκια νά καταγράφει τίς εἰσόδους καί ἐξόδους τῶν μοναχῶν, ὅπως εἶδε καί τόν ἅγιον Νικόλαον. Ἀλλά ἡ ἁγιότητα τέτοιων μορφῶν ὀρθοδόξων καί ὁμολογητῶν δέν προβάλλονται πρός μίμιση, σήμερα, διότι δέν μνημόνευε!… Μᾶς συγκινοῦν περισσότερο ἄλλα εἴδη ἁγιότητος, τά ὁποία δέν ἔρχονται σέ ἀντίθεση μέ τά σχέδια τῶν οἰκουμενιστῶν. Ἔχει ὅμως καί ὁ Θεός καί τά δικά Του σχεδιά …

 

Ἡ Ἱ.Μ. Ξενοφῶντος ἐπί Ἡγουμενίας τοῦ Γέροντος Εὐδοκίμου, παρέμεινε καί αὐτή πιστή στήν ὀρθόδοξη στάση τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου. Ἐδῶ, ὁ πολιτικός Διοικητής τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Δ. Κριεκούκιας ἀπέστειλε πρός τήν Ἱεράν Μονήν Ξενοφῶντος τό ὑπ᾽ ἀριθ. Φ. 26/12/15.6.1974 ἔγγραφον δι᾽οὗ «ἐντέλλεται ἡ ἀπομάκρυνσις» τοῦ Ἡγουμένου π. Εὐδοκίμου «ἐκ τῆς Ἱερᾶς αὐτοῦ μετανοίας», ἐπειδή οὗτος «παραμένει εἰς τάς ἰδίας αὐτοῦ πνευματικάς θέσεις», δηλαδή τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου, καί κατόπιν μήπως ΄΄ σεπτῆς πατριαρχικῆς ἐντολῆς΄΄.

Ὁ κ. Διοικητής τονίζει, μεταξύ ἄλλων καί τά κάτι πολύ σημαντικό, τό ὁποῖο ἑρμηνεύει καί πολλά… ὅτι: «ἡ τυχόν ἐκλογή νέου Ἡγουμένου, μή συμμορφωμένου πρός τήν ἀπαίτησιν ταύτην», δηλαδή μή συμμορφουμένου στό νά ἐπαναφέρῃ τήν Μονήν «εἰς τήν ὁδόν τῆς κανονικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς τάξεως», θά εἶναι ἄκυρος καί ὁ νεοεκλεγείς Ἡγούμενος θά ἐκπέσῃ τοῦ ἀξιώματός του!Αὐτό  δέν εἶναι εἰσπήδησις τῆς Πολιτείας εἰς τά τῆς Ἐκκλησίας; Αὐτό σημαίνει ὅτι πρέπει νά δηλώνῃ ὁ ὑποψήφιος Ἡγούμενος, ἐκ τῶν προτέρων, ὅτι θά ἐφαρμόση, ἐνεργοποιήση τό μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου! Ὁ περιορισμός ὅμως αὐτός δέν στηρίζεται εἰς τόν Καταστατικόν Χάρτην τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί εἶναι παράνομος». ». (βλ.Ο.Τ. 15.Ἰουλίου 1974).

 

Αὐτό ἦταν τό παλαιό Ἅγιον Ὄρος ἅγιοι Καθηγούμενοι, τό ὁποῖον κάποιοι ἀπό ἐσᾶς τό προλάβατε καί κάποιοι ἀπό ἐσᾶς πολλές φορές λειτουργήσατε χωρίς νά μνημονεύετε τό ὄνομα τοῦ Πατριάρχου. Μήπως σήμερα πιστεύετε ὅτι οἱ λειτουργίες σας ἦταν ἄκυρες, ἐπειδή δέν μνημονεύατε γι᾿ αὐτό καί μέχρι σήμερα δέν ἔχετε προβληματισθεῖ;   Διακοπή μνημοσύνου ἕκανε καί ὁ ἅγιος Παΐσιος, ὅπως ὅλοι σχεδόν οἱ Ἁγιορεῖτες τότε.   Ἐπίσης καί  οἱ Γέροντες: Προηγούμενος Ἐφραίμ Ι.Μ.Φιλοθέου, ὁ ὁποῖος καί στήν Ν.Σκήτη καί στήν Προβάτα στό κελλί τοῦ Ἁγίου Ἀρτεμίου δέν μνημόνευε μέχρις ὅτου ἔγινε Ἡγούμενος. Ὁ Γέροντας Χαράλαμπος καί αὐτός δέν μνημόνευε στό Μπουραζέρι μέχρις ὅτου ἔγινε καί αὐτός Ἡγούμενος στήν Μονή Διονυσίου. Ἀλλά καί μαζί με τόν Γέροντα Ἰωσήφ τόν σπηλαιώτη, στήν Ν. Σκήτη, καίτοι ἔφυγε ἀπό τούς Ζηλωτές καί γύρισε μέ τά Μοναστήρια δέν μνημόνευαν. Αὐτά τά ὁλίγα γιά νά μή σᾶς κουράσουμε περισσότερο.

 

Μετά ἀπό ὅλα αὐτά σεβαστή Ἱερά Κοινότης καί Ἅγιοι Καθηγούμενοι, ἐπιθυμοῦμε νά σᾶς ἐνημερώσουμε καί νά σᾶς καταστήσουμε ὑπευθύνους, ὅτι ἐάν ἡ μελετωμένη Πανορθόδοξος Σύνοδος δέν καταδικάσει τήν Παναίρεσι τοῦ Διαχριστιανικοῦ καί Διαθρησκευτικοῦ Συγκριτιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐμεῖς σᾶς γνωστοποιοῦμε ὅτι θά ἀκολουθήσουμε τούς παλαιους Ὁσίους Ἁγιορεῖτες Πατέρες οἱ ὁποῖοι ἀπό τό 1924 ἕως τό 1974 εἶχαν διακοπή μνημοσύνου. Ἑπόμενοι λοιπόν καί ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, οἱ ἄσημοι καί ταπεινοί, τοῖς Ἁγίοις Πατράσι, κάνοντας ὑπακοή καί στήν ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος « ἐπαφίεται εἰς τήν συνείδησιν ἑκάστης Μονῆς καί Μοναχοῦ ἡ διαμνημόνευσις τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου», θά σταματήσουμε ἐπισήμως καί ἐμεῖς τήν διαμνημόνευσίν του.

Ἐπιζητοῦμε καί παρακαλοῦμε νά σεβασθεῖτε τήν θρησκευτική καί ἐκκλησιαστική συνείδησι μας, τό ὁποῖον εἶναι καί ἕνα πανανθρώπινον δικαίωμα κάθε ἐλευθέρου ἄνθρώπου. Ἐαν, ὅμως πιεζόμενοι καί ἐσεῖς νά ἐκτελέσετε ἄνωθεν « σεπτές πατριαρχικές ἐντολές», ἀποφασίσετε νά μᾶς διώξετε γιά τήν Ὀρθόδοξον πίστιν μας, τότε θά σᾶς εἴμεθα εὐγνώμονες. Γιά ἐμᾶς θά εἶναι μεγάλη τιμή, ἄν καί δέν τό ἀξίζουμε γιατί ἔμαστε ἁμαρτωλοί καί ἀδύναμοι. Ἐλπίζοντες ὅμως στήν θείαν χάριν καί τήν βοήθεια τῆς Παναγία μας θά τό δεχθοῦμε μέ χαρά, ὡς τό θέλημα τοῦ Κυρίου.Θά λυπούμεθα ὅμως πάρα πολύ γιά ἐσᾶς, καθότι δέν θά μᾶς διώκουν τώρα Νέρωνες καί Διοκλητειανοί ἀλλά οἱ ἴδιοι οἱ συμμοναστές μας, οἱ ὁποῖοι, δυστυχῶς ἔγιναν ἀπόγονοι τοῦ Βέκκου, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι οἱ σημερινοί λατινόφρονες-φιλωενωτικοί-οἰκουμενιστές.

 

Πῶς εἶναι δυνατόν Ἅγιοι Πατέρες, ἀπό τήν μία νά ἑορτάζουμε μέ λαμπρά ἀγρυπνία στό  Ἱερό Ναό τοῦ Πρωτάτου τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Πρώτου καί τῶν ἄλλων Ὁσιομαρτύρων πού μαρτύρησαν στό Ἅγιον Ὄρος καί ἀπό τήν ἄλλη νά ὑποδέχεσθε μέ τιμές καί δοξολογίες στόν ἴδιο Ἱερό Ναό τοῦ Πρωτάτου, τόσους καί τόσους οἰκουμενιστές Ἀρχιερεῖς; Δέν τό χωράει ὁ νοῦς μας, δέν τό ἀντέχει ἡ συνείδησί μας.  Ὁ Μέγας Προφήτης Ἠλίας, ὁ πυρφόρος καί ζηλωτής τοῦ Κυρίου εἶπε στόν βασιλέα Ἀχαάβ καί στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ, πού παραπαίαν, « Ἕως πότε ὑμεῖς χωλανεῖτε ἐπ᾿ ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις ὑμῶν; Εἰ ἔστι Κύριος ὁ Θεός, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ· εἰ δέ ὁ Βάαλ αὐτός, πορεύεσθε ὁπίσω αὐτοῦ». Ἐάν ὁ Πάπας εἶναι Ἐκκλησία, ὦ ἄθλιοι καί δυστυχισμένοι οἰκουμενιστές πορεύεσθε λοιπόν ὁπίσω αὐτοῦ, καί ἀφῆστε μας ἥσυχους νά ὑπηρετήσουμε τήν ταπεινή καί καθυμαγμένη ἀπό τά αἵματα τῶν Μαρτύρων Ὀρθοδοξία μας. Ἅγιοι Πατέρες ἕως πότε θά ζοῦμε αὐτήν τήν πνευματική, ἐκκλησιαστική σχιζοφρένοια τῶν οἰκουμενιστῶν; Δέν πάει ἄλλο πιά…

 

Εὐχόμεθα ἀπό καρδίας αὐτό ποτέ νά μήν γίνῃ, ἀλλά σήμερα ἡ ἐκκλησιαστική κατάστασις εἶναι ὅσο ποτέ ἄλλοτε κρίσιμη.   Ὅλα εἶναι πιθανά καί πρέπει ὅλοι μας νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά ὅλα. Ἐμεῖς  εὐχόμεθα ὅλοι μας νά σταθοῦμε ἀντάξιοι τῶν περιστάσεων καί νά ὁμολογήσουμε τήν ὀρθοδοξον πίστι μας μέχρι καί αἵματος ἄν χρειασθεῖ. Εὐχόμεθα στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, κανένας Ἁγιορείτης, νά μήν ἀκολουθήσει τήν ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΝ τοῦ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.

 

Ὡς ἐπίλογον παραθέτουμε τίς προφητικές ρήσεις ἑνός σύγχρονου ἁγίου Γέροντος, ὁ ὁποῖος καί αὐτός δέν προβάλλεται ἀπό τήν Ν. Ἐποχή, διότι πολεμοῦσε τήν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπό πολύ ἐνωρίς.

 

Ἕνας ἀπό τούς μεγαλυτέρους συγχρόνους Διδασκάλους καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι καί ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου, Στόμιον Λαρίσσης, εἶναι ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος(1927-2006). ἔλεγε περί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σέ σχέσι μάλιστα καί μέ τήν Πεντηκοστή.

  • Ἡ Παγκοσμιοποίησις εἶναι ἡ ἄρνησις τῆς Πεντηκοστῆς καί ξαναχτίζει τόν πύργο τῆς Βαβέλ.
  • Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ἡ χοάνη ὅλων τῶν θρησκειῶν, αὐτή ἡ ἑνότητα εἶναι ἀκραιφνῶς δαιμονική καί θά τελειώσει ὁ κόσμος μέ τόν πύργο τῆς Βαβέλ.

Ἡ Σύνοδος θά ἀρχίσει τίς ἐργασίες της τήν Πεντηκοστή, ὅπου ψέλνουμε « Ὅτε καταβάς τάς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος…» Ἡ Παναίρεσις τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκευτικοῦ Συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ προβάλλει τήν ἕνωσι τῶν κοσμικῶν ἀντιθέων δαιμονικῶν δυνάμεων γιά νά μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἑνότητα τοῦ Ἑνός Τριαδικοῦ Θεοῦ.

  • Νά ξέρετε ὅμως παιδιά, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ Αντιχρίστου.
  • Ὁ Ἀντιχριστος θά κηρύξει τήν ἔναρξη τῆς Νέας Ἑποχῆς εἰς τήν γῆν, ἡ ὁποία θά διαδεχθεῖ τήν χριστιανική ἐποχή, δημιουργώντας ἴσως μιά τρίτη διαθήκη. Ἐχουμε τήν Παλαιά Διαθήκη, ἔχουμε τήν Καινή Διαθήκη καί θά δημιουργήσει μία τρίτη διαθήκη…Ὅταν ὑπάρχουν οἰκουμενισταί κληρικοί ἤ μασσῶνοι ἤ μασσωνίζοντες ἤ αἱρετικοί…καί οἱ ἄνθρωποι αὐτοί λέγουν πράγματα αἱρετικά, ὅπως ἐπί πραδείγματι ΄΄ οἱ ἱεροί κανόνες εἶναι ξεπερασμένοι΄΄, ΄΄Τό Πηδαλιο δέν ἔχει καμμιά σημασία καί ἀξία΄΄, ΄΄οἱ νηστεῖες νά καταργηθοῦν΄΄, καί ἄλλα… πές μου μήπως καί στήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία κάθονται ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου;
  • Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ἕνας δούρειος ἵππος, ὁ ὁποῖος κουβαλᾶ τόν Ἀντίχριστο. (Ὁμιλίες ἀπό τό 1981 !!!).

 

Προηγούμενο άρθροΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΔΙΩΓΜΕΝΟΥΣ ΕΝΕΚΕΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ
Επόμενο άρθροΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ.