Οὐδὲν δὲ συγκεκαλυμμένον ἐστὶν ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται· (Λουκ. 12, 2)
Μετά ἀπό τήν ἄδικη, παράνομη καί ἀντιευαγγελική ἐκδίωξη τῶν 4 ὁμολογητῶν μοναχῶν ἀπό ψευδαδέλφους, λόγῳ τοῦ ὅτι ἔπαψαν τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαῖου, τώρα ἀρχίζουν καί τούς μιμούνται καί ἄλλοι ἠγούμενοι, ἀρξάμενοι ἀπό τήν Μονή τῆς Μεγίστης Λαύρας. Παρανόμως λοιπόν, ὁ ἡγούμενος Πρόδρομος, σέ μοναχό πού αἱτήθηκε χαρτί ἀπό τήν Μονή διά νά ἐκδώσει βιβλιάριο ὑγείας (ΟΓΑ), δέν τό ἐχορήγησε, διότι ὁ μοναχός αὐτός ὑπέγραψε τήν ἀνοικτήν ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Κοινότητα καί τούς Ἠγουμένους, πού ἐκδώσαμε ὡς Ἁγιορεῖται Πατέρες.
Μάλιστα, τοῦ ἀποδώθηκε καί ἡ κατηγορία πώς τούς ὑβρίζει (τούς ἠγουμένους δηλαδή καί τήν Ἱερά Κοινότητα). Ὁ πάτηρ σέ ἐρώτησή του, τό πού εἴδαν νά ὑβρίζουμε, ἐκτός ὅτι δέν πήρε ἀπάντηση (διότι δέν ὑπάρχει) τοῦ ἀποδώθηκε καί δεύτερη κατηγορία, πώς ὑβρίζουμε τόν Πατριάρχη. Ὁ μοναχός ἀνταπαντώντας πώς ἐμεῖς λέμε μόνο τά τῶν πατέρων, καί πώς δέν ὑπάρχει πουθενά ὑβρεολόγιο, ἀλλά ἐκθέτουμε τήν διαχρονική ἀλήθεια τῶν ἁγίων μας, ὄχι μόνο δέν πήρε ἀπάντηση, ἀλλά καί ἐκδιώχθηκε ἀπό τό γραφεῖον, χωρίς νά πάρει τό ἀπαραίτητο χαρτί γιά νά ἔχει τήν δικαιούμενη πρός τόν καθένα ἱατροφαρμακευτική κάλυψη.
Φυσικά καί ὁ μοναχός, θά ἔχει τήν κάλυψη ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριόν μας, Ἰησοῦν Χριστόν, ἀλλά δέν νομίζω πώς τό ἴδιο θά συμβεῖ καί μέ τόν ἠγούμενο. «Ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται, ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ». (Ἰωαν. 13, 42- 43). Τόσο πολύ φοβοῦνται μή χάσουν τίς θεσούλες τους, καί τά μπαστούνια τους, πού δέν τολμοῦν νά ἔρθουν σέ ρήξει μέ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη καί νά τόν ἐλέγξουν διά τίς κακοδοξίες του. Δέν δουλεύουν γιά τόν Χριστό, ἀλλά γιά τήν ἰδικήν τους προβολή, καί τήν ἰδικήν τους δόξα. Καί φυσικά σέ τέτοιους ἀνθρώπους πού ὄχι μόνο δέν ἀκολουθούν τούς πατέρες, ἀλλά καί πού τούς διαστρέφουν, μόνον ἔλεγχον μπορούμε νά κάνουμε καί σέ καμμία περίπτωση τήν τόσο παρεξηγημένη ἀπό αὐτούς «ὑπακοή». Καί ναί μέν «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε·» ἀλλά ὅμως «αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες·» (Πρός ἐβραίους 13, 17). Ὁ νοῶν νοείτω.
Ἐμεῖς πράξαμε τό αὐτονόητο. Ὡς εἰς προϊσταμένους μας, τούς ἐξηγήσαμε γιά ποίον λόγο πρέπει νά διακόψουν τήν κοινωνία τού Πατριάρχου, ἀλλιῶς θά τό κάνουμε ἐμεῖς. Καθηκόντως τούς προειδοποιήσαμε τό τί θά πράξουμε. Θά ποιήσουμε τά Θεάρεστα καί ὄχι τά εὐάρεστα στούς ἀνθρώπους. Τώρα ἄν αὐτοί θέλουν νά ἔρθουν σέ ἀντίθεση μέ τήν διαχρονική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί τούς ἁγίους μας, δικό τους θέμα. Ἐμεῖς δέν θά πάρουμε. Εἶναι ὄμως τουλάχιστον ντροπή τους, νά πολεμάνε τόσο ἀπροκάλυπτα τήν ἀλήθεια, ἐπειδή δέν ἔχουν τό σθένος νά τήν ὀμολογήσουν, καί ἔτσι δικαιολογούνται μέ φαιδρές ἀνοησίες. Ἐμεῖς θά προχωρήσουμε μέ γνώμονα τούς Ἁγίους μας, καί τήν ὀδό πού μάς χάραξαν. Ὅσο γιά τούς Ἠγουμένους καί τούς μοναχούς τους πού δέν θέλουν νά ἔρθουν σέ σύγκρουση μέ τόν Πατριάρχη γιά νά μήν ξεβολευτοῦν καί στήν οὐσία μέ αὐτήν τήν ἔνοχη καί ἄθεη σιωπή τους συντάσονται μέ τήν κακοδοξία ἕνα ἔχουμε νά ποῦμε: «οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου. Ὅτι λέγεις ὅτι πλούσιός εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶ οὐδενὸς χρείαν ἔχω, καὶ οὐκ οἶδας ὅτι σὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος καὶ ὁ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός, συμβουλεύω σοι ἀγοράσαι παρ᾿ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρὸς ἵνα πλουτήσῃς, καὶ ἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶ μὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου, καὶ κολλύριον ἵνα ἐγχρίσῃ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς.» (Ἀποκ. 3, 15-18)
Γνωστές τακτικές καταστολῆς καί ἐκφοβισμοῦ, τακτικές φιμώσεως καί φαλκιδεύσεως, τακτικές στιγματισμοῦ καί ἐνοχοποιήσεως τῶν ἀντιδρώντων, πέραν τοῦ ὅτι εἶναι ἀνοίκειες καί ἀντίθετες πρός τά μοναχικά ἤθη, δέν πρόκειται σέ καμμία περίπτωση νά μᾶς πτοήσουν καί νά μᾶς κάνουν νά σιωπήσουμε.
Πολύ περισσότερο δέν πρόκειται νά μᾶς πτοήσουν, ὅταν στήν προσπάθειά μας αὐτή ἔχουμε σύμμαχό μας τήν ὑπέρμαχο Θεοτόκο μας, τήν χορεία τῶν Ἁγιορειτῶν Ὁσίων, τῶν μαρτυρησάντων ὑπέρ τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας, καί τίς εὐχές τῶν ἁγίων γερόντων μας πού ἀνέδειξαν καί διετήρησαν ἐπί αἰῶνες τό Ἅγιον Ὄρος ὡς προμαχώνα καί προμετωπίδα τῆς Ὀρθοδοξίας μας.
Τό Ἅγιον Ὄρος καί γενικά ὁ μοναχισμός ἦταν, εἶναι, καί πρέπει νά συνεχίσει νά εἶναι ὁ θεματοφύλακας τῆς ἀμωμήτου Πίστεώς μας. Σάν Ἅγιον Ὄρος, τά 20 μοναστήρια καί ἡ Ἱερά Κοινότης, μπορούν καί ἐπιβάλλεται νά ἐνεργήσουν συμφώνως τῇ γνώμῃ τῶν Ἁγίων τῆς διαχρονικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε, ὅπως ἁρμόζει, νά εὐφρανθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι καί νά καταισχυνθοῦν οἱ κακόδοξοι, καί νά παύσει ὁ σκανδαλισμός γιά τήν ἀφωνία καί ἀπραξία τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Σέ καμμία περίπτωση ὅμως δέν θά σταματήσω νά ὁμολογῶ τήν ἀλήθεια καί εἰδικά ἀπό τήν στιγμή πού ὅλοι μας τήν γνωρίζουμε καί ἀναποφεύκτως θά λογοδοτήσουμε γι’ αὐτήν ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως. Ὅποιο καί ἄν εἶναι τό κόστος. Στό Ἅγιον Ὄρος δέν ἤλθαμε οὔτε γιά θέσεις, οὔτε γιά ἀξιώματα.
Τέλος, ξαναγράφω αὐτά πού ἡ Ἱερά Κοινότητα δέν ἔκανε ἀποδεκτά καί τά ἐπίστρεψε, ὡς ἀπαράδεκτα, μέ πραγματική ἀγάπη πρός ὅλους καί εἰδικά στό Ἅγιον Σχῆμα πού ὅλοι μας σάν Ἁγιορεῖτες Μοναχοί φέρουμε.
«Ἄν ὅσα λέγουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιά τούς αἱρετικούς καί τούς αἱρετίζοντες, γιά τούς παπικούς καί τούς φιλοπαπικούς, ἄν ὅσα εἶπε ἡ Παναγία μας γιά τούς ἐχθρούς τοῦ Υἱοῦ της καί δικούς της ἐχθρούς στούς Ζωγραφίτες Ὁσιομάρτυρες, εἶναι “ἀνοίκειοι καί ἀπαράδεκτοι χαρακτηρισμοί”, ὅπως θέλει καί ὁ νεοεποχίτικος ἀντιρατσιστικός νόμος, γιά τόν ὁποῖον τό Ἅγιον Ὄρος καί πάλιν ἐσιώπησε, τότε μέ χαρά νά τιμωρηθῶ γιά τήν συμφωνία μου μέ τούς Ἁγίους καί τήν Ἁγιορειτική Παράδοση, μέ λύπη ὅμως γιά ὅσους ἀγαπητούς Ἁγιορεῖτες ἀδελφούς μου ἐπέλεξαν νά εἶναι ἀρεστοί μέ τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως καί νά συνταχθοῦν μέ αὐτούς. Σύγχυση καί σκανδαλισμό στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν δέν προκαλοῦν οὔτε οἱ μαρτυρήσαντες ἐπί Βέκκου Ἁγιορεῖτες Ὁσιομάρτυρες, οὔτε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί οἱ σύν αὐτῷ, πού ἀγωνίσθηκαν ἐναντίον τοῦ πάπα καί τῶν ἰδικῶν μας λατινοφρόνων, οὔτε οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες πού διέκοψαν τό μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα καί τοῦ Δημητρίου».
Μετά τιμῆς
Γέρων Σάββας Λαυριώτης
