ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Ἕνα ἀπό τά σημαντικά θέματα πού προβληματίζει καί ἀπασχολεῖ σήμερα τούς συνειδητούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς εἶναι ἡ παραλαβή τῆς περιβόητης Κάρτας τοῦ Πολίτη. (ΚτΠ).              Κατά καιρούς ἔχουν εἰπωθεῖ πολλά διά τήν ΚτΠ, ἀν ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί θά πρέπει νά τήν δεχθοῦμε ἤ ὄχι, καί οἱ γνώμες διχάζονται, ὅταν τίθεται τό ἐρώτημα: εἶναι ἡ ΚτΠ ἄρνηση Χριστοῦ ἤ ὄχι;

Δυστυχῶς σήμερα ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία δέν παίρνει ξεκάθαρη θέση, (ὅπως εἴχε πράξει τό ἔτος 1997, πού καί ἡ Ἔκκλησία τῆς Ἐλλάδος καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, ἄλλα καί τό Ἅγιον Ὄρος καί τά ἱερά Μετέωρα ἔλεγαν ὄχι στή παραλαβή ταυτότητος μέ τόν δυσώνυμο ἀριθμό 666) ἄν θά πρέπει οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί  δεχθοῦν τήν ΚτΠ καί φυσικά νά αἰτιολογήσουν τόν λόγο γιατί. Πολλοί λένε πώς δέν πρέπει νά τήν δεχθοῦμε, ἀλλά γιά λόγους ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, γιά τήν τυχόν παραβίαση τῶν προσωπικῶν μας δεδομένων,γιά καταστρατήγιση τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς, ἀκόμα καί γιά παραβίαση τῆς θρησκευτικῆς μας συνειδήσεως.

Κανείς ὅμως δέν λέει ξεκάθαρα τό ἀν ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη: εἶναι ἤ δέν εἶναι ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ

Ἀκούσαμε ἀπό ἔγκριτους θεολόγους, νά μᾶς λένε πώς, «μόνο ἄν μοῦ πούν νά ἀρνηθῶ τόν Χριστό, τότε δέν θά τήν πάρω. Τώρα κανείς δέν σέ ὑποχρεώνει νά ἀρνηθεῖς τόν Χριστό, εἶναι ἀπλά ἔνα δημόσιο ἔγγραφο. Τά τοῦ Καισαρός Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ.

Ἐρμηνεύουν τά πράγματα κατά βούλησιν καί ξεχνάνε τό γραφικό ὅτι: οὐδείς δύναται δυσί Κυρίοις δουλεύειν, καί ἐπίσης τό:  πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μάλλον ἤ ἀνθρώποις.

Ὅταν μάς ὑποχρεώνουν νά ἔχουμε καί νά βαστάζουμε τόν ἀριθμό τοῦ Θηρίου στό πιό προσωπικό μας δημόσιο ἔγγραφο, πού μᾶς ταυτοποιεῖ, εἰδ’ ἄλλως θά μάς ἀποκλείουν ἀπό κάθε συναλλαγή καί ἐργασίαν, καί κατ’ ἐπέκταση θά μάς καταδικάζουν σέ ἀργό θάνατο, τότε τί διαφορετικό θά κάνει ὁ Ἀντίχριστος μέ τό σφράγισμα στό δεξί χέρι ἤ στό μέτωπο; Τότε θά μάς πεί νά ἀρνηθούμε τόν Χριστό; Θά μάς πεῖ πῶς εἶναι ἕνα κρατικό ἔγγραφο πού ἀντί νά τό ἔχουμε στήν τσέπη μας, θά τό ἔχουμε περασμένο στό χέρι μας, πού ὄμως χωρίς αὐτό θά μάς ἀποκλείει ἀπό κάθε συναλλαγή.

Μήπως ἔχουμε ξεχάσει ὅτι σέ πολλούς Χριστιανούς, ἐπί τῶν μεγάλων διωκτῶν Διοκλητιανοῦ, Λικινίου καί λοιπῶν, τούς ζητούνταν νά ρίξουν λίγο θυμίαμα στό βωμό, χωρίς νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους, καί θά τούς ἐπέτρεπαν νά ζήσουν; Τότε οἱ Χριστιανοί ἀπαντούσαν πώς καί αὐτό δέν τούς ἐπιτρεπόταν καί πώς τό θεωρούσαν προδοσία καί ἄρνηση νά ρίξουν θυμίαμα στόν βωμό τῶν εἰδώλων, ἔστω καί ἀν δέν τούς ἔλεγαν νά ἀρνηθούν τόν Χριστόν. Ὅταν ἐπίσης ὁ Ἰουλιανός ὁ παραβάτης, θέλησε νά μιάνει τούς Χριστιανούς μέ τά εἰδωλόθυτα, ἐν ἀγνοία τους, ὁ Θεός δέν τό ἐπέτρεψε ἀλλά ἔστειλε τόν Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρον, καί εἰδοποίησε τούς Χριστιανούς μέσω τοῦ  πατριάρχη, νά μήν φάγουν ἀπό τά εἰδωλόθυτα ἴνα μή μιανθοῦν. Θά μπορούσε κάποιος νά πεῖ πῶς ἀφοῦ δέν γνώριζαν οἱ Χριστιανοί πώς ἤταν εἰδωλόθυτα, πῶς θά μιαινόταν; θά θεωροῦσαν πώς εἶναι φυσιολογικά φαγητά, καί ἐπί πλέον θά τά ἀγίαζαν μέ τήν προσευχή πρίν τό φαγητό. Ὅμως ὁ ἴδιος ὁ Θεός, προστάτεψε τούς δούλους του, ἀπό τήν πανουργία τοῦ ἀντίχριστου Ἰουλιανοῦ. Διότι ἔστω καί ἐν ἀγνοία τους, οἱ Χριστιανοί θά μιανόταν ἀπό τά φαγητά πού εἴχαν προσφερθεῖ στούς δαίμονες.

Ἀναρωτιέμαι, ἀν αὐτοί πού λέγουν αὐτά, ἀναπαύονται νά ἔχουν τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμόν αὐτοῦ, στήν ταυτότητά τους, καί νά ὑπάγονται στό σύστημα τοῦ Ἀντιχρίστου ἐνεργά καί συνειδητά, καί μάλιστα νά νομίζουν πώς βρίσκονται καί ἐντός Ἐκκλησίας καί ἐπομένως εἰς τήν ὀδόν τῆς σωτηρίας!! θά μπορούν νά κοινωνήσουν τό Σώμα καί τό Αἴμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἔχοντας κοινωνία μέ τό σύστημα τοῦ Ἀντιχρίστου καί οὐσιαστικά ἀνήκοντας σέ αὐτό;

Ἀν στούς τότε Χριστιανούς τούς ἔλεγαν πώς στίς ταυτότητές τους, θά ἔχουν περασμένο καί τό ὄνομα τοῦ Ἀντιχρίστου, ἄλλα δέν θά χρειαζόταν  νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό, πιά νομίζεται πώς θά ἤταν ἡ ἀπάντησή τους; φυσικά καί θά ἐχλεύαζαν τήν «διάπυρο πρός τόν Θεόν μας πίστη καί ἀγάπη», αὐτοί πού ἔδωσαν καί τήν ζωή τους γιά τόν Χριστό, καί ἐμεῖς σκεφτόμαστε τά σπιτάκια μας,τούς μισθούς καί τίς συντάξεις καί δέν θέλουμε νά πάθουμε κάτι γιά τόν Χριστό. Γιά θάνατο μάλιστα οὔτε λόγος. Σήμερα δυστυχῶς ἐπικρατεῖ τό πῶς θά ζήσουμε χωρίς τήν κάρτα, καί ὄχι τό πῶς θά ζήσουμε χωρίς Χριστό ἀλλά μέ τήν κάρτα. Τό θέμα γιά ἐμᾶς τούς Χριστιανούς εἶναι τό πώς θά πεθάνουμε γιά τόν Χριστό, καί ὄχι τό πώς θά ζήσουμε χωρίς Χριστό, ἀρνούμενοι μάλιστα Αὐτόν.

Σέ αὐτό τό σημείο πρέπει νά ἀναφερθεί πῶς ἀκούγετε καί τό πιό τραγικό ἀπό ὄλα, πῶς δέν γνωρίζουμε ἄν ὁ  δυσώνυμος ἀριθμός 666 θά ὑπάρχει στό σύστημα ἤ στήν κάρτα. Καλό θά ἤταν αὐτοί πού τό λένε αὐτό νά διαβάσουν τήν 2^η ἐπαυξημένη ἔκδοση τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, περί τῆς ΚτΠ, πού ὄχι μόνο ἀποδεικνύετε περίτρανα ἡ ὕπαρξη τοῦ δυσωνύμου ἀριθμοῦ, ἀλλά καί ὑπάρχουν πλείσταις μαρτυρίες Ἁγίων καί γερόντων περί τῆς μή παραλαβῆς αὐτῆς. Τό σύστημα, τά μικροτσίπ, καί γενικά ἡ τεχνολογία τοῦ ὅλου συστήματος δουλεύει καί ἀνοίγει μόνο μέ τόν ἀριθμό 666, ἐξυπηρετώντας τά σχέδια τοῦ Ἀντιχρίστου, καί μάς εἰσάγει στό κράτος του. Γιά αὐτό τόν λόγο, ὁ φωτισμένος γέροντας Ἅγιος Παῒσιος μᾶς προειδοποίησε πῶς ἡ παραλαβή μιᾶς τέτοιας κάρτας θά εἶναι πτώση, δηλαδή ἄρνηση τῆς πίστεώς μας.

Κάποιοι ρασοφόροι δίνουν προτεραιότητα στό θέμα τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας, τῶν προσωπικῶν δεδομένων καί τῆς ἠλεκτρονικῆς σκλαβιᾶς πού θά ἐπέλθει μέ τήν παραλαβή αὐτῆς.   Φυσικά καί τό θέμα τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας, εἶναι σημαντικό, ὅχι ὄμως καί σωτηριολογικό. Δήλαδη ἄν κάποιος δέν πάρει τήν κάρτα γιά νά μήν γνωρίζουν «οἱ κατέχοντες» τά προσωπικά του δεδομένα γενικά, δέν σημαίνει ὅτι ὀμολογεῖ Χριστό, καί ἐπομένως δέν συνεπάγεται τήν σωτηρία του. Ἡ ὁμολογία γίνεται ὅταν δέν παραλαμβάνουμε τήν κάρτα λόγω τοῦ δυσωνύμου ἀριθμοῦ καί μόνον γιά αὐτόν τόν λόγο.

Ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη εἶναι ὁ ἀρραβώνας τοῦ σφραγίσματος, εἶναι τοῦ ἀντιχρίστου, καί γιά νά φθάσουν μέχρι ἐδώ ἔχουν ἐργασθεῖ ὄλες οἱ ἀντίχριστες δυνάμεις, μασωνία, τραπεζικό σύστημα, σιωνισμός κ.λ.π., συνεργούσης τῆς δικῆς μας ἀμετανοησίας καί χλιαρότητος, καί τό μόνο πού θά ἀπομένει, τό ἐπόμενο καί τελευταίο  βήμα, θά εἶναι, ὁ ἴδιος ὁ Ἄνομος νά ἐπιβάλλει τήν τοποθέτησει τοῦ μικροτσίπ τῆς κάρτας (δηλαδή στήν οὐσία τήν ἴδια τήν κάρτα), μέσα στό σώμα μας. Ἄν ἡ κάρτα εἶναι ἀθώα, τότε καί ἡ ἐμφύτευσή της θά εἶναι ἀθώα καί μάλιστα πιό ἐξυπηρετική, ἀφοῦ δέν θά χρειάζεται νά νοιαζόμαστε ἀν θά τήν χάσουμε, καί θά τήν κουβαλάμε ἀνά πάσα στιγμή καί ὥρα.

Ἡ ἐρώτηση πού τίθετε ἀπό τούς περισσοτέρους Χριστιανούς, καί μάλιστα ἀπό «πνευματικούς πατέρες» τό πώς θά ζήσουμε χωρίς τήν κάρτα, τί θά φάμε, πώς θά δουλέψουμε, πώς θά πληρωθούμε, πώς θά θρέψουμε τά παιδιά μας, ἀπαντάται ἀπό τούς Ἁγιους μάρτυρες καί ὀμολογητές τῆς Πίστεώς μας. Ὅταν τούς ζητήθηκε νά διαλέξουν νά πεθάνουν διά τόν Χριστό ἡ νά τόν ἀρνηθούν, τότε ἐπέλεξαν τόν προσωρινό θάνατο, καί ἔτσι ἐκληρονόμησαν τήν αἰώνιον ζωήν, καί μάλιστα τιμώνται ἀπό ὅλους ἐμᾶς. Μήπως λοιπόν ἤρθε ὁ καιρός καί γιά ἐμᾶς νά τούς μιμηθούμε; μήπως ὁ καιρός τοῦ μαρτυρίου καί τῆς ἐν Χριστῷ ὀμολογίας ἔφθασε;

Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου.