Εἰς γνώσιν τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
Σχολιασμός – Ἀπάντησις εἰς Μητροπολίτην Περιστερίου Γρηγόριον γιά τήν ἀποπομπή τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τό Ἱερό Βήμα.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΗ
Στήν μητρόπολη Περιστερίου, ὁ μητροπολίτης Γρηγόριος ἐπέβαλε τήν ἀποπομπή τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου μας ἀπό τό ἱερό. Σέ ὸμιλία πού ἔγινε τήν Κυριακή 14-5-2023 στό ἀμφιθέατρο ἐκδηλώσεων τῆς Ἱ. Μητροπόλεως, προσπάθησε νά πείσει τό ποίμνιό του ὅτι πρέπει νά μήν ὑπάρχει ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ, ἀλλά μόνον ἡ εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ αἰτία; (μάλλον αὐτό πού ὁ μητροπολίτης προφασίστηκε «προφάσεις ἐν ἀμαρτίαις») ἤταν: «ἐνῶ μιλάμε γιά τήν ἀνάσταση προτοῦ μπούμε στήν Θεία Λειτουργία, ἐμεῖς τόν βάζουμε ὄχι στόν λίθο, τόν βάζουμε στόν σταυρό, κρεμασμένο γιά ὄλο τόν χρόνο, δέν τόν χωρίζω, ἀπλώς διαδοχικά τά ἱστορικά γεγονότα, αὐτό προσπαθώ, θέλω νά περισώσω τήν ἀνάσταση πού τήν ἔχασε ἡ χριστιανοσύνη σήμερα ἀνά τήν οἰκουμένη. Αὐτό θέλω τίποτε ἄλλο»!!! Καί ἐν συνεχεία: Ὑπερτονίζουμε τόν Ἐσταυρωμένο καί χάνουμε τήν ἀνάσταση!!! Ἕτεροι λόγοι : ἡ εἰσαγωγή τοῦ Ἐσταυρωμένου στό ἱερόν Βήμα εἶναι πρόσφατη, πρίν 100 χρόνια, δέν εἶναι δηλαδή παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, καί ὅτι ἀκόμη καί στό Ἅγιον Ὄρος ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ!!!
Τί νά πρωτοποῦμε καί τί νά πρωταπαντήσουμε!!! ἰλιγγιά ὁ νούς μέ τίς ἀντίχριστες, ἀθεολόγητες καινοτόμες θολολογίες τους!! ἀλλά ἐν συντομίᾳ θά ἀποδομήσουμε τά φαιδρά φληναφλήματά τους πρός ἀποδόμηση τοῦ ψεύδους καί οἰκοδομή τῶν πιστῶν.
Yπερτονίζοντας τήν Σταύρωση, λέει, χάνουμε τήν Ἀνάσταση. Πρέπει τότε νά βγάλει καί ἀπό τό ἱερό ΟΛΕΣ τίς εἰκόνες πού ἀπεικονίζουν τήν Κύριό μας ἐσταυρωμένο, καί τό ὅπισθεν ἐξώφυλλο τοῦ Εὐαγγελίου πού βρίσκεται στήν Ἁγία Τράπεζα, νά τό ἐξωβελίση καί αὐτό!!! καθώς καί νά βγάλει ἀπό τό Ἱερόν Εὐαγγέλιο τίς πάμπολες ἀναφορές στόν Σταυρό καί στήν σταυρική Θυσία τοῦ Κυρίου μας, ὅπως «ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ». Ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου ντρέπεται μάλλον γιά τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, ἀντί νά ἀναφωνήση μέ τόν Παύλο « ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν». Ἐξάλλου, χωρίς Σταύρωση καί Γολγοθά δέν ἔρχεται ἡ Ἀνάσταση!! Πώς λοιπόν νά ὑπερτονίσει τήν Ἀνάσταση χωρίς Σταύρωση; ἀλλά αὐτό εἶναι τό ζητούμενο. ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΕΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΥΡΟ, ΧΩΡΙΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟ, ΞΕΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΤΑ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ. Ἔνα Εὐαγγέλιο πού ἱσοδυναμεῖ μέ τό «ἅγιο κοράνιον» καί ὄλες τίς θρησκειες τοῦ κόσμου πού «σώζουν καί εἶναι ὀδοί σωτηρίας, κατά τούς οἰκουμενιστές.
Ἀναφέρθηκε πώς ἡ εἰσαγωγή τοῦ Ἐσταυρωμένου στό ἱερόν Βήμα εἶναι πρόσφατη. Καί ὅμως ἔχουμε μαρτυρία ἀπό τόν Ἅγιο Συμεών Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ 1416 πού μάς λέει πώς : Διότι ὅπισθεν τοῦ θυσιαστηρίου αὐτοῦ ἐξ ἀνατολῶν, τό εὐλογημένον ὄργανον τῆς θυσίας, ὁ θεῖος ἴσταται Σταυρός. Αὐτή ἡ μαρτυρία διασώζει τήν ὕπαρξιν τοῦ Σταυροῦ ὅπισθεν τοῦ Θείου Θυσιαστηρίου ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων. Παραθέτουμε ολόκληρο το απόσπασμα του λόγου του Αγίου περί του σταυρού.
Κεφάλαιο ΛΔ’ Ο Σταυρός το κατ’ εξοχήν σύμβολο.
Εν τη εισόδω του ναού ο Σταυρός. Επί των τάφων ο Σταυρός. Επί του κωδωνοστασίου ο Σταυρός. Επί των θυροφύλλων ο Σταυρός. Επί του κουβουκλίου ο Σταυρός, είτε μόνος, είτε μετά των συμβόλων του πάθους. Επί των βηλοθύρων ο Σταυρός. Επί του κιβωρίου ο Σταυρός. Επί του παρατραπεζίου ο Σταυρός. Παραπλεύρως της Αγίας Τραπέζης και «όπισθεν του θυσιαστηρίου αυτού εξ ανατολών, το ευλογημένο όργανο της θυσίας, ο θείος ίσταται Σταυρός, τετραμερής ων δια τον εν αυτώ προσπαγέντα, τα τε άνω και τα κάτω και τα σύμπαντα πεποιηκότα τε και συνέχοντα». (Συμεών Θεσσαλονίκης, Migne 155, 341). Ἀναφέρθηκε πώς καί στό Ἅγιον Ὄρος δέν ὑπάρχει ὁ Σταυρός ὅπισθεν τοῦ Θυσιαστηρίου!!!! Σέ αὐτό ἀπαντούμε πώς ο μητροπολίτης, θέλοντας νά στηρίξει τήν ἀντίχριστη ἐνέργειά του, ψεύδεται ἀσυστόλως, καί αὐτό μπορεῖ νά τό διαπιστώσει ὁ καθένας πού ἔχει πάει στό Ἅγιον Ὄρος, πολύ περισσότερο ἔμεῖς ὡς ἁγιορεῖτες. Διαχωρίζει τόν Σταυρό ἀπό τήν Ἀνάσταση. Δύο γεγονότα πού πουθενά δέν διαχωρίζονται ἀλλά τό ἕνα εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ ἄλλου!!!!
Νά ἐστιάσουμε ὄμως στήν αἰτία πού θέλουν νά τόν ἐξαλείψουν.
Τόσα χρόνια οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιατί δέν ἔθεσαν θέμα ἀλλαγῆς τοῦ Ἐσταυρωμένου; ἤταν λάθος ὅλο αὐτό καί τώρα τό ἀνακάλυψαν οἱ νῦν ἐπίσκοποι; ἤ μήπως εἶναι κάτι πολύ βαθύτερο;
Τό γιατί θέλουν νά βγάλουν τόν Ἑσταυρωμένο ἀπό τό ἱερό, μάς τό ἀπάντησε ἐν πρώτοις ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνών Ἱερώνυμος, ὅταν ὁ ἴδιος «ἔβγαλε» τό ἐγκόλπιόν του στήν ἐπίσκεψή του στήν Μυτιλήνη, γιά νά μή «προσβάλλει» τοῦ μωαμεθανούς λαθρομετανάστες!!! καί θίξουμε τήν θρησκευτική τους ἰδιότητα. Μάλλον θά λέγαμε πώς ἔκανε ὑπακοή στόν διάβολο, ὅ ὁποῖος δέν ἀντέχει στήν θέα τοῦ Σταυροῦ καί τού Κυρίου μας. «Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου, τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν, ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾷ καὶ θάνατον κατήργησε· διὰ τοῦτο προσκυνοῦμεν, τὴν Ταφήν σου καὶ τὴν Ἔγερσιν».
Ὅλο αὐτό γίνεται στά πλαίσια τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποῦ ἀποδομεῖται τό Εὐαγγέλιο, τό ΣΤΑΥΡΙΚΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, βγάζοντας τόν Σταυρό καί τό μαρτύριο ἀπό τήν ζωή τοῦ Χριστιανοῦ, ἐξισώνοντας τήν Ὀρθοδοξία μας μέ τούς παπικούς, προτεστάντες, καί ὄλες τίς ἄλλες θρησκείες, προετοιμάζοντας τόν δρόμο γιά τήν πανθρησκεία, καί τόν ἐρχομό τοῦ ἀντιχρίστου, πού δέν θά ἀνεχθεῖ νά βλέπει τόν σταυρό καί ὅτιδήποτε Ὀρθόδοξο ὑπάρχει. Καί γιά αὐτό καί ἡ ψευδοσύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης τοῦ 2016 ἐσυγκλήθη, γιά νά κατοχυρώσει τόν οἰκουμενισμό ὡς τήν πλέον ἐπίσημη θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιά αὐτόν τόν λόγο καί οἱ ἀποφάσεις της εἶναι δεσμευτικές, ἀδιαπραγμάτευτες καί ὅποιος δέν τίς τηρεῖ δημιουργεῖ σχίσμα (κατ’ αὐτούς) κατά τό 22ο ἄρθρο τοῦ πέμπτου κειμένου τῆς συνόδου: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θεωρεῖ καταδικαστέαν πάσαν διάσπασιν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, ὑπό ἀτόμων ἤ ὁμάδων, ἐπί προφάσει τηρήσεως ἤ δήθεν προασπίσεως τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας». Μέ λίγα λόγια, ὁ πιστός εἶναι ὑποχρεωμένος νά ὑπακούη σέ ὅτι ψηφίζεται, ἀσχέτως ἀν αὐτό εἶναι Ὀρθόδοξο ἤ ὄχι.
Καί αὐτό γιατί θέλουν νά μάς ἐξομοιώσουν μέ τούς παπικούς, ὄχι μόνον στά δόγματα, ἀλλά καί στόν τρόπο λειτουργίας τῶν ναῶν.
Ἡ ἀπογοήτευση ὅμως δέν ἔρχεται ἀπό τούς ἐπισκόπους. Αὐτούς γνωρίζαμε τό ποιόν τους καί ἀπλώς τώρα ξεδιπλώνουν τήν αἱρετική τους διδασκαλία καί κατήχηση φανερά. Ἡ ἀπογοήτευση ἔρχεται ἀπό τούς πιστούς, πού ἀντί νά ἐφαρμόσουν τίς πατερικές καί συνοδικές διαταγές, καί νά διακόψουν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ αὐτούς, συνεχίζουν νά τούς ὑποστηρίζουν, μνημονεύουν ὡς Ὀρθοδόξους καί ὡς Ὀρθοτομούντας τῆς ἀληθείας, καί ἔτσι παραμένουν καί αὐτοί στήν αἵρεση, καί διαιωνίζουν τήν θανατηφόρο λοιμική ἀσθένεια στό σώμα τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τήν πρόφαση ὅτι δέν βγαίνουν ἔκτός Ἐκκλησίας. Καί δέν βλέπουν οἱ ταλαίπωροι, οἱ πτωχοί καί τυφλοί καί γυμνοί, ὅτι κατά τόν «μαθητὴς τῆς ἀγάπης» ὅτι κάποιον ποὺ δὲν ἀποδέχεται τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων οὔτε στὸ σπίτι σας νὰ τὸν βάζετε, οὔτε καλημέρα νὰ τοῦ λέτε, γιατὶ συγκοινωνῆτε μὲ τὰ πονηρά του ἔργα γενόμενοι συνένοχοι, πόσο μᾶλλον νὰ τὸν ἀποδεχόμαστε στὸν ναὸ ὡς λειτουργὸ;
Ὁ Μ. Βασίλειος τονίζει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον ἀποστρέφεσθαι», πόσο μᾶλλον τον κακόδοξο κληρικό;
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος μᾶς ἐξηγεῖ: «Ὄχι μόνο ἂν κάποιοι λένε συνολικὰ ἀντίθετα πράγματα ποὺ ἀνατρέπουν τὰ πάντα, ἀλλὰ καὶ τὸ παραμικρὸ ἀντίθετο νὰ διδάξουν νὰ εἶναι ἀναθεματισμένοι».
«Ἀπὸ αὐτοὺς πρέπει νὰ πεταγόμαστε μακρυὰ ὅπως πεταγόμαστε ὅταν συναντάμε ἕνα φίδι, καὶ νὰ διακόπτουμε κάθε κοινωνία καὶ νὰ φεύγουμε μὲ ὅλη μας τὴν δύναμη, ἀκόμα κι ἄν μᾶς φαίνονται σεβάσμιοι καὶ πρᾶοι», διδάσκει ὁ Μ. Φώτιος. Τί στὰ ἀλήθεια ἐλπίζουμε νὰ κληρονομήσουμε ἐμεῖς ποὺ οἰκειοθελῶς καὶ προθύμως ἀκολουθοῦμε τοὺς σύγχρονους αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους παρά τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ καί τήν κόλαση;
«Εἰ δέ τις προσποιεῖται ὁμολογεῖν μὲν ὀρθὴν πίστιν, φαίνεται δὲ κοινωνῶν ἐκείνοις [ἂν κάποιος προσποιούμενος ὁμολογεῖ τὴν ὀρθὴ πίστι, ἀλλὰ κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικούς] τὸν τοιοῦτον προτρέψασθε ἀπέχεσθαι τῆς τοιούτης συνηθείας· καὶ ἐὰν μὲν ἐπαγγέλληται, ἔχετε τὸν τοιοῦτον ὡς ἀδελφόν· [καὶ ἐὰν σᾶς ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ διακόψει τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς –καὶ τὸ πράξει– νὰ τὸν ἔχετε ὡς ἀδελφό σας] ἐὰν δὲ φιλονίκως ἐπιμένῃ τὸν τοιοῦτον παραιτῆσθε [ξεκόψτε ἀπὸ αὐτόν]».
Ὁ ἅγιος Ἰὼβ Ἰασίτης ὁ Ὁμολογητὴς ἔλεγε: «Νὰ μὴν τοὺς συναναστρεφόμαστε λοιπόν [τοὺς Λατινόφρονες] …Θὰ προσπαθήσουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις νὰ μὴ μολυνθοῦμε μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί τους καὶ νὰ μὴ μετέχουμε στὴν ψώρα, ἢ τὴν ὀλέθρια ἀσθένειά τους. Θὰ προφυλάξουμε ἐπίσης τοὺς ἑαυτούς μας μὲ κάθε τρόπο καὶ θὰ ἀπέχουμε τελείως ἀπὸ τὴν φατρία τους».
Ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς προσθέτει: «Ἐφόσον ὁ Καλέκας εἶναι μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ τόσες φορές ἀποκομμένος ἀπὸ ὁλόκληρο τὸ πλήρωμα τῶν Ὀρθοδόξων, εἶναι κατὰ συνέπεια ἀδύνατο νὰ ἀνήκει στοὺς εὐσεβεῖς, ὅποιος δὲν ἔχει ἀποχωρισθεῖ ἀπὸ αὐτόν. Ἀντιθέτως, ὅποιος γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς εἶναι ἀποχωρισμένος ἀπὸ τὸν Καλέκα, τότε ἀνήκει πράγματι στὸν κατάλογο τῶν Χριστιανῶν καὶ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Θεό κατὰ τὴν εὐσεβῆ πίστη».Καί ἐπιπλέον: «Εἶναι ἀδύνατο κάποιος νὰ ἐπικοινωνεῖ ἐκκλησιαστικῶς μὲ τὸν Πατριάρχη (Καλέκα) καὶ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος…, ἐνῷ αὐτὸς ποὺ ἦταν ἀποτειχισμένος εἶναι ἑνωμένος μὲ τὴν εὐσεβῆ πίστη». Πρέπει πάλι νὰ τονίσουμε -γιατὶ ἔχει ὕψιστη σημασία-ὅτι, ὅταν ὁ άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τά δίδασκε αὐτά, ἦταν ἀποτειχισμένος καὶ ὁ Καλέκας δὲν εἶχε ἀκόμη καταδικαστεῖ Συνοδικῶς!
Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης θυμίζει τὴν προσταγὴ τοῦ Μ. Ἀθανασίου: «…μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν».
Θά μπορούσαμε νά παραθέσουμε ἄπειρα πατερικά κείμενα πού θέλουν ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους νά παραμένουμε μακρυά ἀπό τήν κοινωνία τῶν διδασκόντων αἱρετικά, καινά καί ἀντορθόδοξα, καί καταλύοντας τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.
Οἰ πιστοί δέν θά πρέπει νά παραμείνουν σέ μία στείρα διαμαρτυρία. Αὐτά μάς ὁδήγησαν σέ αὐτήν τήν τραγική κατάσταση τῶν Ἐπισκόπων, νά διδάσκουν καί νά πράττουν αἱρετικά, καθώς δέν ὑπάρχει καμμία ἀντίσταση. Θά πρέπει οἱ πιστοί νά ζητήσουν τήν καθαίρεση ὅλων αὐτῶν πού ὑπογράφουν αὐτές τίς κακόδοξες θέσεις, καί νά καταδικασθεῖ ὁ Οἰκουμενισμός καί οἱ ἐνορχηστρωτές αὐτῆς τῆς παναιρέσεως. Θά πρέπει ὁ πιστός λαός νά ἀναλάβει Ὀρθόδοξο ἀγώνα καί ὁμολογία ἐνεργή καί ὄχι ἀπλώς διαμαρτυρία λεκτική, ἀλλά στό τέλος νά κάνουμε ὑπακοή σέ ὅτι ἀντίχριστό ἐπιβάλλεται. Νά κάνουμε πράξη τήν ἀντίδρασή μας ἔναντι στό ξύλωμα τοῦ Σταυροῦ ἀπό τούς Ναούς, διατηρώντας τό σταυρικό καί μαρτυρικό καί ὁμολογιακό φρόνημα τῶν ἁγίων Πατέρων μας ἐν πρώτοις μέσα μας, καί ὁμολογώντας αὐτό μέ τήν διακοπή κοινωνίας μέ ὄλους αὐτούς πού δέν τό διατηροῦν. Ἐδώ θά φανεῖ κατά πόσον ὁ καθένας μας ἀγαπᾶ τόν Ἐσταυρωμένο!!!
Θά κλείσουμε αὐτόν τόν σχολιασμό- ἀπάντηση πού μάς ζητήθηκε ἀπό πιστούς ἀδελφούς καί πατέρες, μέ τό περίφημο ρητό τοῦ Ἰωσήφ Βρυεννίου, εὐχόμενοι ὅπως οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί ξυπνήσουν ἀπό τόν λήθαργο τῆς αἱρέσεως καί ἀναλάβουμε ὅλοι μαζί Ὀρθόδοξο Ἀγώνα ὑπέρ πίστεως καί δογμάτων.
Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία·
οὐ ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας·
ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα·
εἰ δὲ καλέσει καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα.
Γέρων Σάββας Λαυριώτης